Woensdag 18 september (afsluitende blog)

 

Na hele intensieve weken en gewoond te hebben in de ziekenhuizen mochten we dan eindelijk zondag 15 september naar huis! Wat was en is dat genieten!!

 

Bram word steeds sterker & groter en deed het goed genoeg om naar huis te mogen.

Inmiddels heeft hij een gewicht van 2250gram. Hij is wel naar huis gegaan met sonde. Doordat het een prematuur is heeft hij nog wat minder energie/ kracht om volledige flesjes te drinken, al doet hij het al wel erg goed! Als hij zo doorgaat is de verwachting binnen paar weken van de sonde af te zijn. Nu drinkt hij soms vol flesje (45ml) en soms maar half dan gaat het resterende via de sonde erin. Als je hem dan namelijk dat flesje geeft verslikt hij zich en kots hij het uit.

 

Ik (Willemijn) begint ook goed te herstellen! Ik merk aan alles wel dat dit echt tijd nodig heeft en al mijn reserves op zijn. Ik voel me gelukkig wel al een stuk beter, alleen nog erg moe lichamelijk en mentaal. Borstontsteking is zo goed als verholpen. Na de medicatie en tot het uiterste gegaan te zijn met  zo lang niet kolven ben ik er nu zo goed als bijna vanaf.  Sinds vrijdag zijn de borsten eindelijk weer zachter en soepeler na weken harde pijnlijke borsten gehad te hebben. De melkproductie is er nog wel maar minimaal, enkel druppelen. Alle kolf spullen zijn ingepakt, het voelt wel echt dubbel. Ergens vind ik het toch jammer dat het niet meer ging, en tegelijk heel veel rust. Geen pijn meer en er was gewoon geen keuze meer.

 

Thuis is ontzettend fijn! Eindelijk niet continue zorgpersoneel die je kamer in komt. En niet meer alles zo medisch. Gewoon lekker met zijn 3tjes samen met Guus. De zorg voor Bram voelt allemaal heel vertrouwd doordat ik in al die weken ziekenhuis, de zorg van Bram al steeds meer zelf deed. Ik mis ook echt de zorg niet, wel ben ze onwijs dankbaar voor alles wat ze gedaan maar thuis is gewoon zo fijn! Ook Jelle heeft nu eindelijk rust, niet continue die ziekenhuis tripjes heen en weer en vroeg te moeten eten om naar ons te komen in het ziekenhuis. Gewoon echt thuiskomen waar weer leven en beweging is.

 

Omdat we nu thuis zijn hopen we nu het gewone leven te op te pakken. Rust te krijgen en vooral genieten met de kleine. Bram zal komende 2 jaar nog wel medisch extra in de gaten gehouden worden en zullen de controles van consultatie bureau in ziekenhuis zijn. Dit is gebruikelijk bij prematuren.

 

Van onze kant willen we iedereen bedanken voor de vele kaartjes, cadeautjes en het medeleven op welke manier dan ook. Dit deed ons erg goed en heeft ons door deze intensieve periode heen geholpen. Het is overweldigend hoeveel mensen er met ons meeleefden. Als je niks gehoord heb van ons alsnog super bedankt! Het is teveel om iedereen persoonlijk te bedanken maar het is bijzonder gewaardeerd! Ondanks de pittige tijd kunnen we terugkijken vol dankbaarheid. Het had immers zo anders kunnen lopen maar zowel Bram als Willemijn mochten gespaard worden en we mogen op dit moment genieten van kleine Bram zonder complicaties 💙 God zorgt!

 

Foto 1 : met Bram VS Babyborn, dan kan je zien hoe klein ons mannetje is. 

Foto 4: Hier was de sonde van Bram er per ongeluk uit gegaan, gelijk heel veel foto's gemaakt want je zie nu zijn knappe bekkie zoveel beter zonder die pleisters😍

 

Zondag 8 september 2024

Het is hier een beetje stil omdat ik (Willemijn) vreselijke aan het tobben ben met borstontsteking. Helaas is dit al een paar weken gaande en is het niet onder controle te krijgen. Mijn melkproductie is veels te hoog, 1,5 liter per dag en het lukt tot op heden niet om deze terug te dringen.

Zowel lactatiedeskundiges, huisarts en gynaecoloog staan voor een raadsel.  Alles wat normaal gedaan word om te remmen heeft geen effect, ook de antibiotica die ik langer moest nemen had 0,0 effect, zorgde zelfs niet dat ontsteking wegging.

Uiteindelijk naar de speciale fysio voor borstontsteking in Dordrecht, ultrasound behandeling. Door geluidsgolven worden de melkklieren in je borsten los gemaakt. Na weken pijnlijke harde borsten waren ze weer zacht minder pijnlijk en leek het opgelost te zijn. Meestal heb je 1/2 behandelingen nodig en is het opgelost. Donderdag na 4 behandelingen leek alles weer helemaal goed, donderdagavond was het op het een op andere moment weer helemaal fout. De rechterborst was helemaal ontstoken, harde schijven en vreselijk pijnlijk. Wat we ook probeerde echt niks werkte.

Vrijdag weer de fysio gebeld en in overleg met de zusters drastischer besluit dat we maar gaan stoppen met borstvoeding. Echter is dit makkelijker gezegd dan gedaan want terugdringen van productie lukt nog niet. Uiteindelijk heb ik nu via de gynaecoloog hele zware medicatie voor 2 dagen wat zelden voorgeschreven word omdat het echt troep is, maar andere alternatieven zijn er niet. Tot op heden doet het nog niks met de productie, wel zijn de bijwerkingen enorm. Uiteindelijk komt ook dit echt goed, maar vertrouwen in mijn lijf is na alles wel weg. Wat deze medicijnen gaan doen gaan we de komende dagen zien. Mogelijk blijft er nog een kleine productie of het stopt, beide zijn oké. Ik hoop ieder geval op verandering.

Desondanks doet onze kleine Bram het heel goed! Hij groeit echt als kool! Hij weegt inmiddels 2160 gram. Oftewel: meer dan 2 kilo!🤩🤩 Het word een echt ventje met een bolle toet en een onderkinnetje.

Sinds vandaag hebben ze de voeding weer verhoogt maar zonder HMF (eiwitten).

Hopelijk gaat hij de melk zonder HMF beter verdragen en word hij weer wat meer wakker. De laatste tijd kostte de voeding verwerken en het binnen houden van de voeding hem heel veel moeite en gaven hem ook veel krampjes. Al dit kostte hem gigantisch veel energie doordat hij echt aan het vechten was de voeding binnen te houden. Gevolg continue propvol zitten en geen energie hebben dus geen flesje drinken of aan de borst.

Ze zijn 5 september gestopt met coffien geven, komende 5 dagen moet hij laten zien dat hij alert genoeg is om zelf goed te blijven ademen. Soms vergat hij wel eens adem te halen. Dit hoort bij prematuren waardoor hij de coffien kreeg om alerter te zijn.

Als hij de komende week laat zien dat hij dit goed kan komt het ontslag naar huis dichterbij.

De grootste stap lijkt nu dat hij 30% van de voeding zelf moet drinken uit de flesjes. Hij krijgt nu nog bijna alle voeding via sonde.

Het blijft iets wonderlijks zo'n klein prematuurtje. En ondanks alles goed gaat is en blijft het een prematuur waar we komende maanden echt moeten gaan onderzoeken wat hij aankan. Ze kunnen prikkels minder goed verwerken, je kan ze niet zomaar even in de auto zetten en boodschappen doen. Of zomaar even wandelen en door iedereen vasthouden. Dit zijn allemaal prikkels die prematuren heftiger oppakken. En daarnaast blijft Bram 1,5 maand "jonger" op zijn geboortedatum, dus moeten rekening houden dat die ontwikkeling op sommige vlakken net wat langzamer gaat. En toch, alle vertrouwen dat Bram hier goed doorheen gaat komen samen met ons. Hij doet het nu immers ook echt al heel goed!

Het spannendste vinden we uiteindelijk de winter, alle ziektes en virussen.

Alle baby's, dus ook geen prematuurtjes kunnen tot de eerste 6 maanden niet tot minimaal uit hun mond ademen. Dus als ze verkouden zijn hebben ze het gelijk benauwd omdat ze niet uit hun mond kunnen ademen. Bij Bram zit er ook steeds snot in zijn neus, dan zie je ook echt hoeveel moeite ademen dan kost.

En eerlijk is eerlijk, deze periode is voor ons best wel pittig en heel intensief. We kijken uit dat we naar huis mogen na weken apart geleefd te hebben. Dat we weer gewoon samen thuis zijn, de dingen die altijd zo vanzelfsprekend waren weer te mogen doen. Samen eten, samen op de bank zitten, samen slapen maar vooral samen te mogen genieten van ons mooie ventje.

Geloof in God geeft moed voor vandaag en kracht voor elke nieuwe dag! ❤️

 

 

 

Zaterdag 31 Augustus 2024

Het is weer tijd voor een update. 
Bram blijft het goed doen! 23-08 had Bram een gewicht van 1570 gram, inmiddels zit hij op 1860 gram. 
Bram groeit goed, hij heeft nog wel wat ademhaling dalingen waardoor hij nog vast zit aan de monitoren. Hier krijgt hij coffeine voor om alert te blijven want hij in relaxtmodus zit kan hij soms vergeten adem te halen. Dit is overigens normaal bij prematuurtjes. 
Hij is gisteren van couveuse over gegaan naar een bedje wat betekend dat hij zichzelf goed op temperatuur kan houden. 
Daarnaast is Bram sinds donderdag 29-08 overgegaan van iedere 2 uur 25 ml voeding naar iedere 3 uur 35 ml voeding. 
Dit is erg pittig voor hem wat zich uit door veel opboeren en weer wegslikken, overgeven en flinke krampen wat zorgt dat het veel energie van hem kost. Ze zitten continue tegen de max aan waardoor het voor zijn lijfje ontzettend vechten is. 
Gisteren (vrijdag) trok ik het even niet om hem continue zo te zien knokken met zijn voeding dat ik even gevlucht bent naar Hardinxveld en daar even lekker gezeten en gegeten heb. 
Gelukkig hebben nu ook de zusters gezien dat het echt pittig is voor hem waardoor hij nu via de pomp de voeding krijgt waardoor het allemaal geleidelijker erin loopt. Alsnog moet zijn lijfje dan werken maar hij lijkt iets rustiger.  Hopelijk gaat zijn maagje dan deze hoeveelheid leren beter te verdragen.

Ook begint hij uit een flesje te leren drinken, dit gaat in hele kleine stappen omdat dit erg intensief is. 5-10 min hooguit enkele keer per dag en dan drinkt hij max 10ML. Maar is voor zo'n kind al enorme stap. Borsten pakt hij ook maar kunnen we hoeveelheid wat hij drinkt niet zien waardoor ik nu flesje rustgevender vindt.

Hij is ook al 2x lekker in bad geweest en je ziet aan hem dat hij veel minder schrikreactie heeft. 
Kortom alleen maar grote en goede stappen voor Bram! 💙🙏🏻

Ikzelf ben wel eventjes iets meer aan het tobben, de borstproductie is veel te hoog. Hierdoor moet ik gaan afbouwen, dus begonnen met 2 min per keer korter kolven. Ondanks de lactatiedeskundige's en ikzelf er continu alert op waren met alle voorzorgsmaatregelen koelen, warmen + ibrufen en paracetamol was het helaas niet te voorkomen en heb ik sinds zondag koorts en dus borstontsteking. Hiervoor heb ik een antibiotica kuur gehad. Helaas nu bijna een week verder en lijkt nog niet over te zijn. De ontstekingen verplaatsen continu. Door de zwangerschap al mijn reserves al op zijn van zwangerschapsvergiftiging merk ik dat ik daardoor ook erg moe en mezelf ziek voelt. Dus we doen heel rustig aan, en kroelen lekker veel met Bram. Hij doet het gelukkig erg goed en dat is voor nu het allerbelangrijkste!!

 

 

Donderdag 22 augustus 2024 

Ondanks Bram een onwijs klein kwetsbaar prematuurtje is, is Bram nu goed genoeg om overgeplaatst te worden om zo weer ruimte te maken voor baby's die intensievere zorg nodig hebben. 

Gisteren (woensdag 21-08-24) was er plek voor Bram om overgeplaatst te worden naar de moeder en kind kamer in Beatrixziekenhuis. Dit betekend dat ik (Willemijn) weer terug het ziekenhuis ingaat tot Bram naar huis komt. En eerlijk.. het is een heel dubbel gevoel, van beide is wat te zeggen.

Enerzijds blij, lekker onbeperkt kroelen met Bram, hem verzorgen en gewoon bij hem zijn. Wetende dat dit ook voor Bram het beste is, minder prikkels, niet al die alarmen van alle kinderen en het bezoek van alle andere kinderen op zaal en nu echt samen met mama op 1 kamer. En uiteindelijk ook wel meer rust. Heen en weer rijden elke ochtend en avond om te buidelen zorgde ook dat we heel de dag druk waren met Bram. 

Daarnaast is het wel weer opgesloten in 4 muren, je eigen vrijheid, eigen thuis weer even moet inleveren. Hoe je het ook bekijkt, deze periode is gewoon intens voor ons allemaal. Thuis zitten van je kind weg is echt niet fijn en weer "fit" in ziekenhuis liggen is ook wat. 

Desondanks zijn we nog steeds erg blij en dankbaar met hoe Bram ontwikkelt, wel staat vast dat hij nog zeker wel een aantal weken in het ziekenhuis verblijft want hij moet 2kg zijn als hij naar huis komt. Als je uitrekent: hij is nu in de 1400 gram, hij kan á 100-125 gram per week aankomen en als hij geen complicaties/ infecties krijgt zou hij met 5 weken naar huis kunnen. Wel moet hij dan naast gewicht ook lichaamstemperatuur, hartslag,

saturatie goed zijn. Omdat hij nu nog volledige moedermelk krijgt door sonde mag ik overdag paar uurtjes met verlof. Het ziet ernaar uit dat ik hier dus nog flink aantal weken verblijft, daarom probeer ik nog even komende dagen lekker m eruit te gaan. Even thuis eten met Jelle of lekker op Hardinxveld zitten in de zon bij Guusje. Guusje is overigens bij zijn 2e thuis en dat is in Boven Hardinxveld, die komt niks tekort.

Bram werd met de ambulance overgebracht van Utrecht WKZ naar Beatrix Gorinchem. Op de brancard waar een transportcouveuse staat. Hierop zit Bram met gordels vast. Dit zijn voor prematuur baby's hele intensieve ritten. Het intensieve van de rit zal Bram de komende dagen nog wel last van houden. (Bijgevoegd foto's van in de ambulance.

Zoals ik al eerder zei, zijn prematuur kinderen gevoeliger voor prikkels en dit zal ook nog even blijven als ze de 42 weken passeren. Toen Bram aan kwam in het beatrixziekenhuis en was ook duidelijk van slag. Iets later in de avond gaf echt veel over dat het zelfs op het raampje van de couveuse zat. Ook was hij de hele avond onrustiger. 's nachts was het redelijk goed gegaan maar vroeg in de ochtend was zijn hartslag nog steeds hoog en had hij weer flink overgegeven. Bram schoongemaakt en om half 8 op mij gelegd en heerlijk gebuideld tot 13.00 uur. Ondanks hij inimini is zijn we al helemaal aan gewend en doen we zelf Bram verzorgen, luiertje verschonen.  We leren steeds beter Bram zijn behoeftes kennen, dat geeft veel voldoening.

Verder gaat het herstel met mij, willemijn goed. Borstvoeding gaat goed dus dat is fijn! Verder merk ik (Willemijn) dat alles gewoon veel energie kost zowel fysiek als mentaal. Ik beantwoord de app op momenten dat ik er zelf energie en zin voor heb. Alle appjes, kaartjes, cadeautjes lees ik wel, word ook erg gewaardeerd! maar reactie laat soms gewoon even wat langer op zich wachten. We zitten inmiddels in het 4e ziekenhuis. Ik hoop dat ons avontuur zo verder gestaagd doorgaat en Bram goed mag herstellen en uiteindelijk redelijk snel mee naar huis mag💙💙

 

 

Dinsdag 13 augustus 2024

Even een korte update,

Wij zijn een beetje druk met van alles en nog wat dus slecht bereikbaar via app. Vooral ik (Willemijn) merk goed dat ik afgelopen weken veel ingeleverd heb qua energie dus minimaal bereikbaar.

Vanmorgen ben ik ontslagen, ik word nu namelijk gewoon als gewone kraamvrouw gezien. Bram blijft achter in het ziekenhuis en wij rijden dagelijks meerdere keren heen en weer om naar Bram te gaan en te buidelen. Als we er niet zijn ligt hij in de couveuse.

Bram doet het naar alle omstandigheden goed, hij heeft wel een infectie hier krijgt hij al sinds zondag antibiotica voor. Zijn bloed is al eerder op kweek gezet maar duurt paar dagen voordat we daar uitslag van hebben. Maar een infectie zien ze vaak bij geboorte van prematuur. Bram doet het verder echt super en is een sterk ventje !!

Zodra ik weer iets meer energie hebben zal ik iets uitgebreidere update plaatsen.

Zaterdag 10 augustus - Zondag 11 augustus 2024

Vrijdag begon het al met wisselingen van bloeddruk en extra pilletje. Vandaag, zaterdag de hele dag al een hoge bloeddruk, 5 pillen extra en nog zakte het niet. Om 18.00 uur gaven ze me 2 extra pilletjes om opnieuw een poging te doen om de bloeddruk te verlagen.  Ook ging ik even aan de CTG want ik voel de baby niet. Uit CTG bleek dat de baby het gewoon heel goed doet en ook veel beweegt ondanks ik het dus helaas niet tot zeer weinig voelt.

Jelle ging mijn favo-eten halen, lekkere frietjes. Terwijl Jelle weg was begon ik mezelf beroerd & raar te voelen. Niet de kenmerkende klachten maar wel een beetje naar gevoel. Het vertrouwen in je lijf ben je kwijt. Ik voelt mij niet mezelf. Het klopt niet maar wat ik wel voel is niet duidelijk en al helemaal niet goed te beschrijven. Inmiddels was Jelle terug en van zoveel trek dat ik had, was ik plots zo misselijk en ook mijn hoofd had een heel raar gevoel. Ik kreeg het eten niet weg. Na denken wat ik dan voelde uiteindelijk toch de zuster gebeld. Bloeddruk opgemeten en hij was wel iets gezakt, onderdruk was inmiddels 92 dus dat was positief. Waar die klachten dan vandaan kwamen konden ze niet verklaren, over uurtje komen we terug. Uiteindelijk na een uurtje was de bloeddruk ineens heel hard gestegen naar 140/98 dus wilde ze toch voor de zekerheid bloedprikken, en extra pilletje tegen hoge bloeddruk. In de tussentijd lag ik stil op bed, onder het deken want ik had het koud terwijl iedereen het warm had want het was a 23 graden op de kamer. Uit het laboratorium bleek dat mijn bloed gewoon goed was, niks bijzonders te zien, ook geen kenmerkende klachten dus zal wel meevallen. We houden het in de gaten, terwijl ik mijzelf echt niet oké voelde. Ik wist ook dat ik de vorige keer met de aanval ook geluk gehad heb dat ik al in het ziekenhuis lag ter observatie en niks ervan merkte. Mijn onderbuik gevoel heeft steeds goed gezeten, dus het zat ons niet lekker.

Klein uurtje later weer bloeddruk meten, 143/108. Sorry we hebben niet zo goed nieuws, je moet overgeplaatst worden naar een andere kamer. Een kamer waarin we je goed kunnen monitoren en waar je alleen blijft liggen.

Hier had ik even geen rekening mee gehouden, bed losgekoppeld en rijdend naar de monitorkamer. Toen bleek dus dat mijn lichaam mijzelf weer erg aan het vergiftigen was en er weer een aanval ingezet moest worden om mij en de baby te beschermen. Doordat je te hoge bloeddruk (hypertensie) krijgt kunnen de nieren en lever aangetast worden, bloedstollingen ontstaan en de bloedtoevoer in placenta naar baby kan afnemen waardoor baby ook in gevaar is. Kortom erg gevaarlijk en spannend, daarom word er dan ook acuut gehandeld. Het belangrijkste is dan dat de moeder stabiel word.

Weer een boost magnesium, deze gaat dus in aanval.  Diverse soorten medicijnen via het infuus die bloeddruk moeten verlagen en misschien nog meer medicijnen maar geen idee, dat gaat op zo'n moment langs je heen. Daarnaast gelijk een katheter die alles weer zsm uit mijn blaas moet afvoeren.

03.45 uur

Inmiddels is het nu 03.45 uur en lijkt alles weer stabieler, bloeddruk is gezakt. Slapen lukt niet echt. Hoofdpijn, herbeleven en een katheter die zeer doet. De spanning blijft erin, ze doen hier alles eraan om het kindje zo lang mogelijk in de buik te houden. Ze hopen mij weer te stabiliseren en zo weer de tijd te kunnen rekken.

 

Wel zijn wij benieuwd hoelang het nog duurt. Ik slaap meer dan ik wakker bent. Bezoek heb ik minimaal gewoon simpelweg omdat ik er snel te moe voor bent.  Inwendig is mijn lijf een grote strijd bezig waardoor ik al de hele week zo moe bent. En net als vanavond als er dan zoveel medicijnen word aangekoppeld en toegediend, vraag je jezelf af of dit wel goed kan zijn voor de baby en dit de bedoeling is. Jelle die zijn Willie helemaal ziet wegzakken en gekoeld moet worden met ijskoud water en doeken omdat je heel warm word van die magnesium aanval.

A 04.45 -  05.00 uur

Ik voel me weer steeds beroerder worden. Ik voel mezelf wegglijden en heb geen invloed meer op de situatie. Wat er gebeurd geen idee ik lijk verdoofd. Ik moet overgeven en heb totaal geen grip meer op mijzelf. De zuster gebeld en klachten aangegeven. Ja dat is kenmerkend voor magnesium. Ik zeg dat kan wel, maar ik heb dit de vorige keer ook geen 2x achter elkaar gehad en merk dat ikzelf soort van wegglijd. Zij bloeddruk meten, deze was laag. Maar gelijk zo laag dat de baby in gevaar was. De hartslag van de baby zakte weg. Gelijk de noodknop ging aan, en de kamer vulde zich met zusters, spullen en materialen werden aangesloten. De arts keek met de echo met angst in haar ogen en er werd gezegd: spoedkeizersnee. Je krijgt narcose en we gaan spoedkeizersnee uitvoeren. Ik was inmiddels zelf zo ziek dat ik er alleen maar blij mee was en opgelucht.

05.30 uur

Uiteindelijk ruggenprik gekregen en kon ik de bevalling toch meemaken. Jelle was er net op tijd bij en heeft het ook mogen meemaken. Uiteindelijk is ons lieve kleine zoontje Bram geboren! Groter & zwaarder dan verwacht en meer ontwikkeld dan verwacht. Ik heb hem zelfs al even mogen buidelen (op mijn borst mogen leggen). Hij lijkt het nu zo goed te doen dat hij ipv op intensieve care op high care ligt, dat betekend dat het kindje net wat minder zorg nodig heeft, dus we hopen dat dit zo blijft!

Het is allemaal best intens geweest, maar wat zijn wij dankbaar dat het allemaal zo is afgelopen! Met zowel Bram als met mij (Willemijn) gaat het goed! Ikzelf ben wel echt moe en zal echt nog even de tijd nodig hebben. Maar wat een rust dat we onze jongen veilig in onze armen hebben kunnen sluiten en alles goed gegaan is! ♥️♥️

Vannacht heeft het nummer 🎵Een toekomst vol van hoop mij er ook echt doorheen gesleept. Terwijl ik niet kon slapen en steeds zieker werd, toch de rust mogen krijgen dat Hij voor ons zorgt en onze kleine baby. Dat heeft Hij ook nu weer bewezen!

Vrijdag 9 Augustus 2024

Het is hier wat stil, maar komt omdat ik niet zo goed weet wat ik kan schrijven. Qua emoties en belevingen ga ik alle kanten op. Ook blijft de bloeddruk schommelen, dan lijkt het stabiel en dan is hij ineens mega hoog... 

Ik word goed in de gaten gehouden, er is al heel wat bloed van mij afgetapt. En alles word goed gecheckt iedere dag. Voor nu zit de baby er toch al langer in mijn buik dan ik zelf had verwacht. Met behulp van medicatie proberen ze het ook zo lang mogelijk verantwoord erin te laten. De CTG scans zien er tot op heden nog goed uit. 

Verder ben ik nog steeds extreem moe en slaap ik voornamelijk. Bizar hoe intensief kleine dingen zijn. Mijn lichaam is van binnen echt keihard aan het werk. 

Gisteren kreeg ik een buurvrouw op de kamer met 31,5 week zwangerschap. Zij had hetzelfde als ik alleen bij haar was de CTG al wel iets minder goed. In de loop van de avond kwamen er steeds meer zusters bij en uiteindelijk is het midden in de nacht acuut gehaald. Dat zijn wel dingen waar je over ga denken en impact hebben.

Dan ben ik dankbaar dat de kleine er nog steeds veilig in mijn buik zit, tegelijk vraag ik mijzelf ook steeds af hoelang het nog duurt.. Ik voel de kleine minimaal terwijl op de monitoren te zien is dat de kleine goed beweegt en echt actief is. Het blijft een situatie wat we per dag moeten aankijken, en dankbaar zijn voor iedere dag die we weer krijgen. 

Als alles naast bloeddruk beetje rustig blijft zal de volgende update pas dinsdag zijn, want dan hebben we weer een doppler meting. 

Goed weekend allemaal en geniet van het mooie weer! En iedereen bedankt met hoe je/jullie meeleven!♥️ mijn ziekenhuis kamer is wel zover als mogelijk een hele gezellige kamer geworden met alle kaartjes, ballonnen, tekeningen en bloemen ☺️

 

Dinsdag 6 augustus 2024

Vandaag ontzettend moe met een overheersend euforisch gevoel.  Gisteren voordat de ambulance er was begon mijn bloeddruk vreselijk te schommelen. Ik was nog even bang dat ik toch in Maastricht vastgehouden werd. Toen ik eenmaal in de ambulance zat en aankwam in Utrecht waren we helemaal gelukkig en opgelucht. Eerst controles en het administratieve gedeelte en uiteindelijk om half 9 's avonds op mijn kamer.

Van een nieuwe ruime privé kamer in Maastricht ben ik naar een kleinere gedeelde kamer in in Utrecht gegaan. Maar echt dat kan mijn geluksgevoel niet afnemen! Iedereen lekker dichtbij en ook voor Jelle die makkelijker langs kan komen voor korte bezoekjes.

Gisteren zijn er totaal 14 buisjes bloed afgenomen, een heel stel in Maastricht maar later hier in Utrecht toch ook weer. Zo houden ze goed alle waardes in de gaten. Bijzonder om te zien hoeveel ze daarmee kunnen zien en in de gaten houden.

Voor nu krijg ik 2x per dag CTG scan en word er meerdere keren bloeddruk gemeten. Vandaag ook de doppler meting gehad en zag er naar omstandigheden ook goed genoeg uit om de baby nog in mijn buik te laten. (Doppler meting is een echo waarbij ze kijken en luisteren naar geluidsgolven van de doorstroming bloedvaten en voeding placenta)

De CTG & bloedruk blijven ze gewoon dagelijks meerdere keren bekijken en beoordelen.

Slapen doe ik steeds meer, vanmorgen even gezellig bezoek gehad en daarna was ik dwars af. Ook ga ik steeds meer vocht vasthouden dus merk aan alles dat mijn lichaam het wel zwaarder heeft.

Voor nu gaat het naar alle omstandigheden goed. De artsen zien wel dat mijn lichaam even een dip heeft en hard aan het werk is. Ze proberen mij met behulp van medicijnen weer eruit te krijgen om zo de baby zo lang mogelijk veilig in de buik te houden. Dit is in deze situatie een bekend verschijnsel dat je dan door een "dal" gaat en dan met behulp van medicijnen er weer uitkomt. Ik verwacht dat er komende dagen de gewone controles zijn zoals bloeddruk en CTG verder geen extra onderzoeken, daarom zal er de komende paar dagen geen update komen. Mocht er verandering van de situatie zijn, dan zal ik dat hier laten weten.

Naast alles gaat het goed met ons en zijn wij rustig en nuchter in deze situatie. We hebben het volste vertrouwen op een goede afloop. We voelen ons voornamelijk gesteund en gedragen in deze tijd! En nu ook echt gelukkig dat ik nu in Utrecht ligt. Gek hoe gevoelens naast elkaar kunnen bestaan. Dat eigenlijk in een tijd vol zorgen en spanning, de rust met het vertrouwen en grote dankbaarheid overheersend zijn. ♥️♥️

Fear is "What if."
Faith is  "Even if."

I'm choosing faith over fear

Maandag 5 augustus 2024

Vandaag hebben we de magische 32 weken zwangerschap gehaald, een mijlpaal! Dit betekend dat de vitale organen weer net iets beter ontwikkeld zijn. Ik heb zelfs een soort van oorkonde ervoor gehad.

We kregen vandaag al vroeg te horen dat er plaats is in het Wilhelmina ziekenhuis Utrecht, wat een opluchting!! Wat zijn wij blij!!! Nog voor de bevalling kunnen we gelukkig terug naar onze eigen regio. Hier in Maastricht hebben ze echt lieve zusters, goede zorg en kwam ik echt niks tekort! Maar als ik in Utrecht bent maakt het zoveel makkelijker voor Jelle en de naaste om langs te komen. Dit geeft zoveel rust!

Het is namelijk niet alleen voor mijzelf, maar ook straks de periode na de bevalling. De kleine zal nog een langere tijd intensieve zorg nodig hebben in het ziekenhuis. Hoe het precies zal gaan is onbekend. Maar als het met mij dan goed gaat zal ik uiteindelijk naar huis gaan en de kleine in het ziekenhuis blijven. We zullen dan dagelijks veel heen en weer rijden. Daarom geeft het voor ons zoveel rust dat we naar Utrecht mogen!!

God is goed, hij zorgt voor ons dat laat hij ons steeds weer zien🙏🏻

Verder hebben we vandaag ook weer een echo gehad, deze was goed. Er is te zien aan bloedsomloop dat het kindje hard aan het werk is, maar ook al een echt vechtertje is met conditie. Ook zien ze dat het kindje meer op het reservevoedsel leeft, dus ook niet meer veel groeit maar vooralsnog is het nu nog beter in de buik. Want in de buik heeft het veel minder prikkels en ontwikkelen de vitale organen nog steeds verder ook met weinig voeding. Dit word per dag bekeken en beoordeeld met oa bloeddruk meten en CTG scan. 

Écht als ik slingers en ballonnen had dan zou ik ze ophangen, ik kan alle zusters wel knuffelen van blijdschap!! Nu is het wachten op de ambulance om naar huis te gaan, de waardes zijn te hoog om bij Jelle in de auto te mogen stappen😂

10.000 redenen tot dankbaarheid!!🙏🏻

 

Zondag 4 augustus 2024

Gisteren (zondag) rustige dag. Merk aan mezelf dat ik wat zieker word dus ook minder energie en meer slapen. Sociaal ben ik ook even wat meer teruggetrokken sorry 😅 Vocht begin ik ook weer meer vast te houden & ondanks verhoging medicatie blijft bloeddruk ook stijgen. Uit urine is ook gebleken dat er meer eiwitten inzitten. Al deze dingen zijn verklaarbaar bij het ziektebeeld zwangerschapsvergiftiging, maar betekenen ook dat het lichaam heel hard moet werken.

Er bleek dat er verwarring was en optie Wilhelmina kinderziekenhuis ook gewoon als optie bleef naast Erasmus, dus dat is fijn!

Gisteren heel de dag in spanning gezeten over overplaatsing, want ondanks alles heb je iedere dag hoop. Ze zouden dit eind vd ochtend laten weten maar omdat het gisteren hier erg druk was met opnames en bevallingen lieten ze het een beetje op zijn beloop.

Uiteindelijk  's avonds brak ik even, nog geen antwoord en dat breekt je op. Gekke is als je weet het is "nee" is dan kan je het parkeren voor een dag, maar geen uitslag dat pruttelt mentaal. Uiteindelijk om half 9 's avonds kwam de zuster dat er geen plek was, maar gaf ook aan dat dit niet helemaal eerlijk was naar mij dat ik zolang moest wachten.  Ze zal zorgen dat het vandaag (maandag) eerder opgepakt wordt.

 

Zaterdag 3 augustus 2024

Vandaag een beetje turbulente dag. Vrijdag had ik al last van dat ik meer moe was, maar had die nacht slecht geslapen dus gaf ik dat de schuld.  Vannacht heb ik wel a 7 uurtjes geslapen maar ik voelde me vanmorgen nog ontzettend moe. Merk aan mijn lichaam dat het harder moet werken en ik me daarom ook minder gaat voelen. Helaas bevestigde mijn bloeddruk mijn gevoel, de bloeddruk is weer gestegen. Daarna werd het zo'n dag een rollercoaster van emoties, extra metingen, extra overleg, afwachten, nog een keer meten nog een keer afwachten...  Weer besloten urine te controleren en bloed af te nemen om te kijken of de leverwaarde ect nog goed zijn. Daarna aan de CTG voor de baby controleren, 2 uur later weer aan de bloeddruk meter nadat er medicijnen is gegeven, alsnog niet gezakt... Later weer aan de CTG ect.. 

 

Ook kwam de uitslag overplaatsing is enkel in het Erasmus mogelijk omdat die gespecialiseerd zijn in zulke kleine baby's, De baby is namelijk te klein om in Utrecht geboren te worden. Dus kans op overplaatsing is gewoon klein. Frustrerend ook dat er niet gewoon een wachtlijst is waar je op gezet wordt en gebeld word als er plaats is. Maar het ziekenhuis moet iedere dag bellen, vragen of ze plaats hebben. Tegelijk terwijl je dan die teleurstelling heb, zeggen we ook weer dat we dankbaar moeten zijn dat we nu in goede handen zijn met de juiste zorg om ons heen.

 

Ik merk dat mijn mobiliteit ook afneemt, lopen & staan word zwaarder en mijn lichaam voelt zich gewoon zieker worden. De baby voel ik vandaag amper tot niet, terwijl ik hem sinds ze de longrijpers deze week gegeven hebben eindelijk beter en regelmatig ging voelen.. Dus nog een extra echo vanavond maar ook hier is niks afwijkends op te zien, en alle CTG scans van de baby zijn gewoon goed. 

 

Mentaal zijn het allemaal dingen tussen hoop & vrees, onzekerheid. Vertrouwen in je lichaam raak ik steeds meer kwijt omdat mijn lichaam zich aan het vergiftigen is zonder dat ik de "kenmerkende" klachten ervaar... Bijzonder is wel dat ze met al die monitoren, bloedprikken ect heel veel kunnen zien en in de gaten houden. Dankbaar dat de zorg in Nederland zo goed is.

 

Gelukkig is er elke dag gezellig bezoek en merk dat ik door het bezoek steeds wel weer een boost energie krijgt. Als je dan in Erasmus zit is het voor iedereen net wat makkelijker om even langs te komen. En ondanks het zo spannend is en we zo ontzettend hopen op een wonder dat er toch nog een plek in het Erasmus komt voordat de bevalling komt. Zijn we ook dankbaar dat er vooralsnog geen afwijkingen zijn te zien bij de baby. Het is veels te klein, maar alles klopt en beweegt nog zoals het hoort.  Hier halen we kracht uit dat er nog geen afwijkingen zijn geconstateerd bij de baby.

 

Het is niet een zwangerschap die je van tevoren hoopt en verwacht en het is echt wel pittig. En het zal komende tijd nog zeker pittig zijn. We mogen geloven dat God een plan heeft, Hij maakt geen fouten en dat houden we voor ogen ! Er kwam een tekst voorbij die mij steeds weer aanspreekt en moed geeft:

Als God zo goed zorgt voor de bloemen, die vandaag in het veld staan en morgen weer weg zijn, zal Hij dan niet nog veel beter voor ons zorgen?

 

Vrijdag 2 augustus 2024

Even een korte update. Bloeddruk was vanmorgen aan de hoge kant, 154/94 hiervoor krijg ik nu extra medicatie. Helaas is er uit het bloedonderzoek van gisteren gekomen dat de zwangerschapsvergiftiging verder aan het doorzetten is in mijn lichaam. De waardes zijn erg hoog. Weer gebeld naar het Erasmus en Wilhelmina kinderziekenhuis helaas nog steeds geen plaats. Het is nu met alle controles nog steeds veilig voor de baby. Het is wachten op een plaats dichterbij en als het niet langer veilig is in mijn buik voor de baby of voor mij dan zal ik hier in Maastricht bevallen.  Blijft spannend, maar we zijn in goede handen. 

 

Donderdag 1 augustus 2024 

Vandaag zijn we 31+ 3 dagen zwanger. 🤰Vannacht heb ik eindelijk een nacht geslapen tot 09.00 uur vanmorgen. Tussendoor ben ik even uurtje wakker geweest maar heb een fijne nachtrust gehad. Om 09.00 uur werd ik wakker gemaakt om gelijk bloed te prikken. 6 buisjes bloed werden er meegenomen voor onderzoek.

Daarna aan de monitoren voor de baby & bloeddruk meten. Helaas  bleek dat mijn bloeddruk weer gestegen was en dat is met zwangerschapsvergiftiging gevaarlijk. Kort erna kwam de arts om te melden dat ik om deze reden pilletje moet nemen om de bloeddruk verlagen. Stijgende bloeddruk is namelijk gevaarlijk voor moeder en kind. 2 uur later even extra controle met de monitor of de medicatie geen invloed hadden op de baby, dit was gelukkig niet het geval.

Ook moest er later nog een buisje bloed geprikt worden, dit om extra te kijken hoe hard de zwangerschapsvergiftiging aan het ontwikkelen is, hier nog geen uitslag over dit duurt langer. De urine moest nu ook extra nagekeken worden en daar waren gelukkig niet meer eiwitten te zien ten opzichte van eerder deze week dus dat is fijn. (Meer eiwitten betekend ook meer vergiftiging) 

's middags is de kinderarts langsgeweest om ons verder voor te bereiden op de bevalling, hoe dit in zijn werk gaat met een keizersnee en vroeggeboorte. Over een acute bevalling maar ook over enigszins geplande bevalling. Dit is namelijk best ingrijpend omdat het kind hoogstwaarschijnlijk na de geboorte gelijk weggehaald word bij de moeder om gelijk behandeld te worden omdat het nog zo klein en teer is. De vader mag wel mee met de baby. Maar dit is ook allemaal afhankelijk hoe het ontwikkeld. 

Verder is er nog geen plaats in het Wilhelmina kinderziekenhuis Utrecht of het Erasmus Rotterdam. Ze bellen iedere dag, normaal mag je in een regulier ziekenhuis bevallen met 32 weken zwangerschap, maar onze baby is daarvoor te klein dus dat is uitgesloten. Baby moet dan minimaal gewicht hebben van 1250 gram en dat gaat ons kindje niet halen want de placenta werkt door de vergiftiging al niet optimaalZ Dus het is echt afwachten op Wilhelmina of Erasmus. De arts gaf aan, soms is het een week helemaal bomvol en dan week erop zijn er ineens wat bedden leeg. In het Wilhelmina ziekenhuis zijn zowel de kraam als geboorte afdelingen vol, maar daar liggen ook vrouwen die moeten bevallen en met 2 dagen ontslagen worden. Dus we houden moed!

Ze kunnen hier verder geen uitspraken over doen, maar als de bloeddruk stabiel blijft met de medicatie en er verder geen complicaties komen verwachten ze dat de baby nog even veilig in mijn buik kan blijven. Kortom, het is leven met de dag, en dankbaar zijn voor alles wat we krijgen. 

De zorg is hier wel echt goed en de zusters zijn gezellig en kundig. Dus daar focussen we op, onze gezondheid is het belangrijkste ♥️ en toch dankbaar dat in Nederland de zorg goed geregeld is! 

Dinsdag 30 juli 2024

Vannacht een korte nacht, van 04.00- 06.00 uur. Het lukte me niet meer goed te slapen met een katheter en infuus in mijn armen. Beide waren erg gevoelig en niet fijn, confronterend ook als je ineens zo afhankelijk bent van andere en je niet eens je bed uit kan. 

Vanmorgen kreeg ik ineens heftige hoofdpijn en moest ik ineens overgeven, dat zijn dan wel even spannende dingen. Uiteindelijk alles aangesloten maar niks aan de hand met de baby, waarschijnlijk een reactie op de medicijnen die ik kreeg via het infuus. 

In de loop van de ochtend kregen we te horen dat het infuus en katheter eruit mochten omdat alles er weer stabieler uit zag. Mijn bloeddruk werd extra in de gaten gehouden want als die zou stijgen zou het toch weer foute boel zijn. Gelukkig is dit niet het geval en blijf tot nu toe de bloeddruk redelijk goed. 

Ook kregen ze het voor elkaar ons ertussen te krijgen bij een uitgebreide echo, tijdens dit gesprek werden wij beide blij en hoopvol van. Uit de echo blijkt dat het echt een klein mensje is van 1.079kg maar dat alles wel gelijkmatig groeit en alle ledermaten ook goed groeien. Door zwangerschapsvergiftiging werkt de placenta niet optimaal, maar ondanks het kindje te is klein heeft het nu nog genoeg reserves.

Het goede nieuws is als er geen gekke stijgingen komen en we de 32 weken halen met de baby in mijn buik, dat we dan overgeplaatst kunnen worden naar een ziekenhuis in de buurt. Voor 32 weken moet het in een academisch ziekenhuis ivm speciaal zuurstofmasker baby en warmte bedje, zorg ect, met 32+weken kan het gewoon in het Antonius ziekenhuis of bijvoorbeeld Beatrix ziekenhuis geboren worden. Dat zal naast de gezondheid van Willemijn en de baby ons grootste wens zijn. Nu is het echt een flink stuk rijden om even langs te komen, het is fijn dat de ziekenhuizen zelf ook deze prioriteit hebben en ook hun grootste doel is om ons dan volgende week in de buurt te kunnen overbrengen. Hierover hebben ze tussentijds regelmatig contact.

Vanmiddag zijn er ook kinderartsen geweest en zij hebben ons uitgelegd hoe het hele traject gaat verlopen, ze kunnen geen harde weken zeggen van in deze week in couveuse, in deze week warmtebedje ect. Dit is geheel afhankelijk van hoe het baby'tje ter wereld komt en hoe sterk en ontwikkelt het is. Maar het is wel heel fijn dat alles duidelijk besproken word, laten zien door middel van foto's dat we weten wat ons te wachten staat. 

Zoals al eerder gezegd is zwangerschapsvergiftiging echt iets wat niet te plannen is en ook het ziektebeeld niet. Maar als het nu zo blijft dan blijf het bij dagelijkse controle van CTG scans, geen belangrijke gesprekken. 
En er blijf een kans dat het acuut opkomt, dat is dan zo.

We geven het uit handen, het leven laat zich niet besturen en we geloven, vertrouwen en ervaren echt Gods nabijheid in dit proces. 

We hopen de komende dagen even geen nieuws want  dat betekend goed nieuws♥️♥️

Appen mag altijd, maar reactie kan op zich wachten. Alles word wel gelezen en Guus word goed gezorgd🥰 

 

Maandag 29 juli 2024

Vannacht al beroerd geslapen, naar beneden gegaan schaaltje yoghurt gegeten en even verder op de bank gaan slapen.  Normaal lukt het zo, Guusje erbij en lekker slapen maar vandaag lukte het niet. Uiteindelijk meerdere keren wakker en voelde me niet optimaal. Niet echt misselijk, niet de klachten die genoemd werden maar ook niet mezelf. Had van mijn zusje een thuisbloeddruk meter gekregen, daar werd ook al uit bevestigd dat hij gestegen was maargoed deze niet altijd even nauwkeurig. Mezelf niet te bang maken, ga toch zo die CTG scan maken dan hoor ik het wel. Gisteren (zondag was er immers ook al wat verhoging).

Aangekomen bij de poli, bleek ik veels te vroeg te zijn. Ik was er om 11 uur en had dus pas 13.00 uur de afspraak en het was echt heel druk. Ik gezegd dat ik best even naar huis wil en terugkomen maar dat ze misschien wel even kunnen kijken want ik voel me niet helemaal oké. 

Uiteindelijk wachten in de wachtkamer en hebben de lieve medewerkers van het Antonius een patiënt verplaatst waardoor ik eerder aan de monitor kon. Hieruit bleek dat mijn bloeddruk inderdaad aan het stijgen was, bloedgeprikt en urine opgevangen ook hier was aan te zien beginnend zwangerschapsvergiftiging. 
Mededeling: helaas je mag niet meer naar huis, je moet hier blijven een nacht. Het is voornamelijk observatie maar omdat de baby al te klein is en de bloeddruk te hard aan het stijgen is willen we extra controle. Dus Jelle opgebeld en die heeft mijn spullen even gebracht voor een nacht.

Alles bleef gewoon stabiel, Jelle naar huis gestuurd zodat hij lekker thuis kon eten en ik even achter mijn computer alle bruidsparen en opdrachten kon overdragen en cancelen. Ik probeerde gehele zwangerschap met veel rekening te houden, maar met precies 31 weken opgenomen te worden had ik niet aan zien komen.

Terwijl ik al even zat op de stoel kwamen ze ieder uur handmatig bloeddruk meten maar vanaf 6 uur begon ineens ook de bloeddruk en onderdruk erg te stijgen. Overleg arts en pilletje die moest verlangen, 19.00 uur moet het dan zakken. Maar bloeddruk ging ieder uur alleen maar omhoog. Om 21.00 steeg de bloeddruk zo hard dat er besloten werd dat ik naar een academisch ziekenhuis moet. Hier hebben ze de juiste zorg voor de baby als het voor 32 weken geboren word. Gewone ziekenhuizen zoals Antonius Utrecht en Beatrix Gorinchem hebben hier niet de middelen voor.

Tussentijds werd ik aan de magnesium infuus gelegd, katheter geplaatst, weer aan de CTG, ook kreeg ik longrijpers toegediend zodat de longen van het kindje wat sneller ontwikkelen. Inmiddels Jelle ook weer gekomen want zo'n magnesium infuus is wel even eng, je word draaierig, zweet op je voorhoofd en totale controle van je lichaam raak je kwijt. Om 23.20 uur kwam onverwachts de mededeling; je word straks overgeplaatst, we willen het risico niet nemen. En daar stonden dan om 00.10 de ambulance broeders om naar het Maastricht UMC te gaan. Ze hebben alles geprobeerd maar echt alle academische plaatsen waren vol. 

Rond 02.00 uur aankomst Maastricht, alles over gedragen, controles, weer bloedgeprikt, CTG SCAN, echo en van alles. Uiteindelijk rond 04.00 uur kon ik gaan slapen en om 06.30 uur was ik weer klaar wakker. 


Benieuwd wat dinsdag mij gaat brengen, en toch ondanks alles voel ik me positief & bovenal dankbaar. Als ik thuis was geweest had ik deze vergiftiging pas veel later opgemerkt, dat we hier zulke goede zorg hebben en we nu gewoon alle controles hebben. Zakelijk heb ik alles nog goed kunnen afsluiten, lieve zusters en beroedersin het ziekenhuis. Ik voel me gedragen door onze Vader, en gesteund door alle lieve mensen om ons heen. ♥️